Donorkinddilemma Janet
Eefje Habets is donorkind-coach en geeft gevraagd en ongevraagd advies aan ouders van donorkinderen over hun donorkinddilemma’s.
Janet stuurde het volgende:
Lieve Eefje,
Ik ben een lesbische vrouw die middels een bekende donor zwanger is geworden. Ik heb heel bewust voor een bekende donor gekozen en vindt er nogal wat van als mensen voor anonieme donoren kiezen of donoren die pas op latere leeftijd bekend worden (ik ken veel lesbische vrouwen/ alleenstaande vrouwen die hier wel voor gekozen hebben en ben daar nogal fel over). Ik geloof echt dat het in het belang is van een kind om het vanaf het begin te weten.
Nu mijn kinderen er zijn (4 en 0) begin ik echter te twijfelen of mijn keuze niet ook uiteindelijk schadelijk blijkt te zijn voor mijn kinderen. Ze zien hun donor af en toe (het is een hele goede vriend die in het buitenland woont), maar zeker niet regelmatig en spreken ook nog eens niet goed zijn moedertaal. Ik vertel mijn 4jarige al heel lang over zijn donor (of zou ik toch donorvader moeten zeggen?) en vertel hoeveel ik van die vriend/donor hou en dat ik zonder zaadjes niet zwanger kon worden en dat hij wel zaadjes wilde geven en dat ik daar zo blij mee ben. Ik laat foto’s zien en vertel dat hij op hem lijkt etc etc.
Maar: Heb ik mijn kinderen niet toch iets van hun afkomst ontnomen? Zou het niet meer in het belang van mijn kinderen geweest zijn om een donor te kiezen die ze vaker konden zien, of co-ouderschap of misschien zelfs überhaupt om er voor te kiezen geen kinderen te krijgen. Ik overweeg ook ei-donorschap voor een homostel maar heb daarbij eigenlijk dezelfde vragen.
Liefs,
Janet
Lieve Janet,
Het korte antwoord is: Ja, je hebt je kinderen iets ontnomen. Of eigenlijk hebben jij en de donorvader dat samen zo besloten voor jullie kinderen. Hun vader heeft geen actieve rol in hun leven en dat zouden jouw kinderen best wel eens als een gemis kunnen ervaren.
Of dat echt zo is, gaan jouw kinderen je misschien ooit vertellen, of niet. De loyaliteit van kinderen voor hun ouders gaat soms een leven lang boven hun eigen belang en authentieke gevoelens. Zeker als kinderen weten of heel vaak hebben gehoord dat de zaadjes hun moeder heel blij hebben gemaakt, dan is het extra lastig om te zeggen dat je daar zelf andere gevoelens bij hebt.
Ik lees dat je je kinderen ook iets heel belangrijks wèl gegeven hebt. Je hebt bewust nagedacht over het ouderschap en het belang van je kinderen. Je hebt ervoor gezorgd dat zij weten wie hun vader is, hoe hij beweegt, ruikt en praat. Dat is al veel meer dan veel andere donorkinderen hebben in Nederland. (Dat donorkinderen in Nederland nog tot hun 16e moeten wachten om te weten wie hun donorvader is, is natuurlijk van de zotte en op geen enkele manier in het belang van kinderen.)
Wat ik vooral lees in je brief: Je hebt hier een kans! Door je open te stellen voor anderen en te reflecteren, ben je tot voortschrijdend inzicht gekomen. Je bent bereid nieuwe dingen te leren en zo laat je kinderen zien dat je fouten mag maken en terug kan komen op eerdere besluiten. Dat is een heel waardevolle levensles.
We doen allemaal ons best, totdat we beter weten. Dan doen we het beter.
Je zou je nieuwe inzichten met de vader van de kinderen kunnen bespreken. Misschien leidt het wel tot meer contact en nieuwe afspraken. En ook als je eventueel eiceldonor wordt, kan je je voortschrijdend inzicht hierop toepassen. Dan neem je je nieuwe visie op donorschap mee in de gesprekken met de toekomstige (co-)ouders van je kind dat nu nog een eicel is.
Ik zou adviseren om je kinderen wat meer ruimte te geven voor hun eigen verhaal, door niet zoveel de nadruk te leggen op hoe blij je bent met de zaadjes van je vriend en dat je daardoor moeder kon worden. In plaats daarvan kan je je kinderen vertellen hoe blij je met hen bent, hoe trots en hoe fijn je het vindt dat jij hun moeder mag zijn. Volgens mij is dat de boodschap die je wilt geven en op deze manier laat je meer ruimte voor de eigen gevoelens van je kinderen.
Liefs,
Eefje
Ps. Ja, je leest het natuurlijk al in mijn reactie. Ik gebruik het woord vader. Voor kinderen is het belangrijk om de dingen te benoemen zoals ze zijn. Iedereen heeft sowieso één vader en één moeder, hun biologische ouders. Sommigen hebben meer vaders en meer moeders en dat kan hartstikke fijn zijn. Laten we kinderen niet opzadelen met een frame dat hen niet dient. Het enige dat de term donor of donorvader doet, is afstand creëren. En dat is nooit in het belang van het kind.
Wil je meer lezen over donorkindcoaching? Klik dan hier.
